Cherche la Esperanto :-)

Antaŭ monato mi skribis pri plej longa libro registrita en Guinness World Records, kiu okazis esperanta.

Nun ankoraŭ unu recordo registrita en Guinness World Records – ĉi foje de esperantisto.

Tiu estas franca kantisto JoMo (Jean-Marc LECLERCQ).
Li havas tradician kaj rokan kantrepertuaron en 22 lingvoj, interalie Esperanto. Per tio li eniris la Guiness-libron pri rekordoj.

Esperante li kantas ekde 1988 j.

Jomo 

Jen lia esperantlingva interpreto de la cigana himno:

Djelem djelem – Esperanto (kun subteksto)

Pri li mi eksciis el blogo de bulgara esperantistino (bulgarlingve).

Plie pri JoMo vi povos legi en Wikipedia (esperante). Interalie, li estas okcitano. Kaj Okcitanio estas ligita al bulgara bogomilismo.

___________________________

Bonvolu klaki 🙂 vian impreson:

La plej longa libro

estas en Esperanto!

La posedanto de la plej longa libro en la mondo donacis ĝin al la biblioteko “Hristo Botev” en bulgara urbo Vraca – lia naskiĝurbo.

La libro “Libra laboratorio” estas registrita en Guinness World Records kiel plej longa libro. Ĝi havas 800 paĝojn kaj estas longa 168 metroj! Efektive – vi vidos ĝin sur la fotoj. Ĝi estas dika 14 cm kaj pezas 3.230 kg. La paĝoj estas falditaj kiel harmoniko kaj la ilustraĵoj estas mankolorigitaj. Eldonkvanto 5 ekzempleroj – po unu en Bulgario, Aŭstralio, Brazilio, Meksiko kaj Pollando.

Aŭtoro estas la polo Radoslaw Nowakowski – verkisto, muzikisto, vojaĝanto. Li havas ankaŭ aliajn verkojn eldonitaj en malnombra eldonkvanto. La plimulto el ili estas skribitaj trilingve – pola lingvo, angla kaj Esperanto. Bedaŭrinde nenion pli mi scias pri l’aŭtoro. Eble iu pola amiko povos informi nin pri li?

La posedanto de la libro bulgaro Ljubomir Trifonĉovski (Любомир Трифончовски) estas membro de Esperanta PEN-Centro, de kie li konas Nowakowski – ambaŭ estas enlogitaj Esperanton.

/laŭ bulgara gazetaro/

La libro

Ni malfaldas,

komencas legi

kaj enprofundiĝas en legado…

___________________________

Bonvolu klaki 🙂 vian impreson:

Ĉu Esperanto preterlasos bonŝancon?

En nuntempa mondo Esperanto havas senprecedencan ŝancon!

La interreto jam estas vere tutmonda – pli kaj pli ordinaraj homoj eniras en ĝi. Kaj memstare angla lingvo komencis perdi sian totalisman rangon. La Babelturo videbliĝas – milionoj da ĉinlingvaj, ruslingvaj, hispanlingvaj, japanlingvaj k.t.p, (eĉ centmiloj da bulgarlingvaj!) retanoj. Ĉu ciuj scias anglan sufiĉe por scipovu interbabiladi? La lingvaj “insuloj” jam ekzistas. La monda Interreto diseriĝas al lingvaj retoj…

“Memori, ke mondlingvo ne estas bezonata nur de intelektuloj, sed antaŭ ĉio de la popoloj mem.“ diris saĝe la brita lordo Robert Cecil (Nobelpremiito pri Paco 1937)’*

Kion ni (esperantistoj!) devas fari?

Ĉesu rigardi sin en la spegulo kiom estas belaj kaj klarigi (agrese!) al la mondaj retaŭtoritatuloj kiel facila kaj samtempe sufiĉe riĉa por internacia komunikaĝo estas Esperanto! Lingvo, legebla senprobleme de malkleruloj. Kaj taŭga por programistoj…

Eble la profesiuloj komprenos sian intereson kaj superegos la politikistoj?!
_____________
* Citaĵo el “(EO) Profesia Aplikado de Esperanto” en la blogo de Henri Masson – tre interesa kaj serioza artikolo, daŭrigita tien
Mi sincere proponas tralegi ĝin.