Kiel ni homiĝis?

Kio ekpuŝis nin sur la vojo de saĝo?
La tablo kaj seĝo eble helpis, sed neeble ili estis komenca movilo – ankaŭ multenombraj vivaĵoj manĝas simile, sed ne fariĝis saĝuloj (malgraŭ ke… 😉 ).
Al ni oni ripetadis dum multe da dekjaroj “la laboro farigis la homon”. Io, kio malbonas sub ĉia kritiknivelo – sen kiaj ajn sciencesploraj eksperimentoj ĉiu rimarkis, ke laboro estas ago de multaj vivaĵoj. Ne nur kondiĉe – akiro nutraĵon ekz. – sed ankaŭ absolute: konstruo de domo, amasigon de rezervoj k.t.p.
La solvon de tia malfacila demando mi restas por la grandaj intelektoj. Mi nur skribos la ideon, subite veninta en mia modesta kapo… 🙂

Imagu al vi:
Longa vintra nokto. Antropoidoj, satdormitaj kaj sataj, enuas senpedikiĝante.
Kaj subite iu fierulo decidis parade, rakontante siajn ĉasan aventurojn. Komencante, li plu kaj plu entuziasmis, ja la publiko elmontris intereson.
/Tiel naskiĝis la rakontantoj, antaŭuloj de la verkistoj./

Alia, pli vigla, enviviĝante en la rakonton eksaltis kaj komencis ilustri ĝin per tuteblaj korpomovoj.
/Naskiĝis la danco./

Publikaro vigliĝis, komencis eligi diversajn tirajn sonojn.
/Naskiĝis la kantado, muziko./

Tria (kun lertaj manoj) ilustris sur la flanko de la kaverno la aventuron.
/prapatro de komiksoj, naskiĝis la pentrado./*

Poste, kiam viroj estis ekstere pro viraj agoj, virinoj, penege restigantaj idojn en kaverno (ja ekstere io povus elmanĝi ilin!), divenis – komencis rerakonti aventurojn, kiuj por ili mem estis interesaj. Riĉigite ilin per teruraĵoj eduke…
/Naskiĝis la fabeloj./

Tiel naskiĝis l’artoj!

Kaj ili influis niajn praavojn de besta vojeto al homa vojo!
Ilia la plej ega merito estas, ke stimulis fantazion – ion, kion bestoj ne posedas. Kaj kio estas vera movilo de la kono. Ja ĉio kono komencas fantazie – la supozo fakte estas fantazio, sed ĝi estas en fundamentoj de la scienco.

Nu, pruvu al mi, ke ne estis tiel! 😀

______________
* Rokaj desegnaĵoj en granda bilgara kaverno “Magura”.